Daar zit ik dan 127 dagen later. Dit keer niet op het vliegveld in Amsterdam, maar in Johannesburg. Mijn hoofd is vol, ben ontzettend dankbaar maar voel me ook leeg. Wat heb ik een geweldige vier maanden gehad. Ik die altijd zei dat Haarlem mijn thuis was, ben er wel achter gekomen dat ik ook goed kan aarden aan de andere kant van de wereld. Mijn laatste 10 dagen zijn geweldig geweest.

Mijn bazbus trip heb ik afgesloten in Northen Drakensberg. Hier kwam ik de twee Israelisch meiden weer tegen die ik ook in mijn eerste bazbus stop zag. Heb ik een adres in Chilli en in Maimi erbij en heb ik kunnen ervaren hoe het is om bijna gearristeerdte wordenhahahaha (nouja op dat moment niet). Ik dacht even een dagje naar Lesotho te kunnen terwijl ik mijn visum verlenging nog niet op had gehaald. Het resultaat was een geweldige dag op de grens van SA en Lesotho met een stelletje hilarische border dames. Zo heeft vast alles een reden. De volgende dag heb ik in de bergen met een groep vanongeveer20 menseneen geweldige hike gedaan. 3800m boven de zeespiegel, 12km lang, hoogste waterval in Afrika en zwemmen boven op deberg inhet ijskoude watervalwater. Wat een prachtige lucht en bliksem bijonweer en hoe heerlijk als je na een hele dag in de buiten lucht, allemaal eten in brengt en een feestmaal kan neerzetten.

Afgelopen zondag werd ik door mama en Eunice opgehaald van het station in Pretoria. Mama en ik vertrokken de volgende dag naar het Krugerpark. Hier kwam ik mijn guide weer tegen die met mij naar Botswana en Zimbawe was.Ook nu weer een top groep, alles fanstisch geregeld en wat een geweldIge guide Goodman. Wat was hij ook goed, hij wist geweldige verhalen te vertellen bij het kampvuur, was ontzettend grappig en elke vraag over het wild, werd met gemak beantwoord. Het was een magische trip, waarbij wel wel 40verschillende dieren heben gespot, waar onder de big 5 en een cheeta in de aanval.

Donderdag kwamen we terug en heb ik besloten, spontaan nog even naar het zuiden te vliegen voor een nachtje in port Alfred. Waar ik een onwijs gezellige avond heb gehad met Jonty en zijn vrienden. Je leeft maar 1 keer toch, dus het woord Yolo is zeker na deze reis in mijn geheugen geprint. Ik heb mij zelf beter leren kennen, heb ervaren dat ik uit mijn comfertzone kan komen en dat spontaniteit mijn reis fantastisch hebben gemaakt. Ik zeg je bent nooit te oud om dit te doen en als ik de kans krijg, zeg ik op naar de volgende bestemming. Of dit nou langer in SA is, in de zomervakantie van mijn werk, andere bestemming of met een langertermijnnplan dat weet ik niet. Voor nu heb ik zin om weer lekker in mijn huis te zijn, mijn schoolkids en collega's weer te zien en al mijn vrienden weer te knuffelen. Nederland laat de zomer maar komen, dan kan ik tenminste rustig afkicken van dit geweldige land.

Iedereen bedankt voor het lezen en meeleven in mijn verhalen ,het is fijn om te weten dat ee zoveel lieve mensen naar mij uitkijken. Iedereen die ik heb ontmoet tijdens deze 4 maanden bedankt voor het maken van mijn reis ik ben ongelooflijk gelukkig geweest en dit gevoel laat ik niet zomaar gaan.

Xxxx