De laatste dagen

Daar zit ik dan 127 dagen later. Dit keer niet op het vliegveld in Amsterdam, maar in Johannesburg. Mijn hoofd is vol, ben ontzettend dankbaar maar voel me ook leeg. Wat heb ik een geweldige vier maanden gehad. Ik die altijd zei dat Haarlem mijn thuis was, ben er wel achter gekomen dat ik ook goed kan aarden aan de andere kant van de wereld. Mijn laatste 10 dagen zijn geweldig geweest.

Mijn bazbus trip heb ik afgesloten in Northen Drakensberg. Hier kwam ik de twee Israelisch meiden weer tegen die ik ook in mijn eerste bazbus stop zag. Heb ik een adres in Chilli en in Maimi erbij en heb ik kunnen ervaren hoe het is om bijna gearristeerdte wordenhahahaha (nouja op dat moment niet). Ik dacht even een dagje naar Lesotho te kunnen terwijl ik mijn visum verlenging nog niet op had gehaald. Het resultaat was een geweldige dag op de grens van SA en Lesotho met een stelletje hilarische border dames. Zo heeft vast alles een reden. De volgende dag heb ik in de bergen met een groep vanongeveer20 menseneen geweldige hike gedaan. 3800m boven de zeespiegel, 12km lang, hoogste waterval in Afrika en zwemmen boven op deberg inhet ijskoude watervalwater. Wat een prachtige lucht en bliksem bijonweer en hoe heerlijk als je na een hele dag in de buiten lucht, allemaal eten in brengt en een feestmaal kan neerzetten.

Afgelopen zondag werd ik door mama en Eunice opgehaald van het station in Pretoria. Mama en ik vertrokken de volgende dag naar het Krugerpark. Hier kwam ik mijn guide weer tegen die met mij naar Botswana en Zimbawe was.Ook nu weer een top groep, alles fanstisch geregeld en wat een geweldIge guide Goodman. Wat was hij ook goed, hij wist geweldige verhalen te vertellen bij het kampvuur, was ontzettend grappig en elke vraag over het wild, werd met gemak beantwoord. Het was een magische trip, waarbij wel wel 40verschillende dieren heben gespot, waar onder de big 5 en een cheeta in de aanval.

Donderdag kwamen we terug en heb ik besloten, spontaan nog even naar het zuiden te vliegen voor een nachtje in port Alfred. Waar ik een onwijs gezellige avond heb gehad met Jonty en zijn vrienden. Je leeft maar 1 keer toch, dus het woord Yolo is zeker na deze reis in mijn geheugen geprint. Ik heb mij zelf beter leren kennen, heb ervaren dat ik uit mijn comfertzone kan komen en dat spontaniteit mijn reis fantastisch hebben gemaakt. Ik zeg je bent nooit te oud om dit te doen en als ik de kans krijg, zeg ik op naar de volgende bestemming. Of dit nou langer in SA is, in de zomervakantie van mijn werk, andere bestemming of met een langertermijnnplan dat weet ik niet. Voor nu heb ik zin om weer lekker in mijn huis te zijn, mijn schoolkids en collega's weer te zien en al mijn vrienden weer te knuffelen. Nederland laat de zomer maar komen, dan kan ik tenminste rustig afkicken van dit geweldige land.

Iedereen bedankt voor het lezen en meeleven in mijn verhalen ,het is fijn om te weten dat ee zoveel lieve mensen naar mij uitkijken. Iedereen die ik heb ontmoet tijdens deze 4 maanden bedankt voor het maken van mijn reis ik ben ongelooflijk gelukkig geweest en dit gevoel laat ik niet zomaar gaan.

Xxxx

De bijbel als een weg naar heaven

Alle baz bus reizigers verslinden er minimaal1: de Bijbel! Tenminste zo noemen Rani, Alisia en ik de Coast to coast. Geen lonely planet meer nodig. De bijbel is het helemaal. Geen dag gaat er voorbij dat er niet in wordt gekeken, snel iets wordt opgezocht of wordt terug gebladerd. Dinsdag 31 maart, mijn eerste stop was Hermanus. Nog geen twee uur verwijderd va kaapstad, verbleef ik in een klein knus beetje ouderwets hostel. In eerste instantie leek ik alleen te zijn, back to me, myself eand I. Maar rond het middag uur kreeg ik toch wat gezelschap. De volgende ochtend vroeg ben ik gaan Kayaken. De zon was nog bezig met het opkomen terwijl we de zee op gingen. Eigenlijk is het geen walvissen seizoen, maar ik had onwijs veel geluk. Ongeveer 5 walvissen kwamen steeds dichterbij, tot ik met ingehouden adem het reusachtige beest mocht bekijken van ongeveer 20 meter afstand. Helemaal geweldig en mijn dag kon niet meer stuk. Verder was er niet heel veel te beleven, maar heb ik het erg gezellig gehad met River.

De volgende ochtend ging mijn trip weer verder richting Knysna. Ik kwam nu Alisia voor de tweede keer tegen die ook de eerste dag bij mij in de bus zat. Zij zou ook na twee dagen in Knysna uitkomen en zo hebben we afgesproken daar wat te eten. Het weekend was het slecht weer, maar wat een top hostel om een beetje te relaxen, breakingbad te kijken en te lezen. Perfecte keuken en prachtig uitzicht. Samen met Alisia ben ik naar een rastacommunitie geweest, hebben we het mooiste uitzichtpunt van Knysna bekeken en een super hike gedaan met een groepje van haar hostel. Ondertussen sloten Rani en Atlanta aan bij ons als duo en zo kwamen we bij mijn derdebestemming Plettenbergbay. Een klein knus hostel aan het strand, prachtig uitzicht, lekker weer. Alisia en ik hebben daar vandaan de bungyjump van de bloukransbrug gedaan, maar liefst 216meter hoog. Wat was dat gaaf. Ik ben een ochtend op pad geweest met 10 mannen naar monkeyland (wat toepasselijk :)). En een dagje op het strand. Alisia en Rani troffen we weer in de bazbus op weg naar Jefferysbay. Helaas waren de golven niet goed waardoor we niet hebben kunnen surfen. Maar inplaats daarvan dacht ik mijn geluk maar weer eens te steken in het kayaken dit keer tussen honderden dolfijnen. Na Jeff ging ik door naar PE daar heb ik alleen geslapen en liet ik Alisia, Rani en Atlanta achter. Ik ging door naar PA en het dorpje er naast Kleine monde. Hier woont een soort van familie van me en heb ik me uitstekend vermaakt voor 3 dagen. Lekker ontspannen, prachtige strand wandeling, gezellige braai met leuke mensen. Toch leuk om zo´n stop tussen door te hebben.

Chintsa moest en zou het volgens vele reizigers helemaal zijn. Ik moet toegeven de plek was mooi, maar de hoge verwachtingen van andere mensen waren wel lichtelijk teleurstellend. Twee nachten vonden Alisia en ik dan ook meer dan genoeg. We hebben een uitje gedaan naar de giraffe Abbey die denkt dat hij een mens is, kayaken over de rivier (jaja kayaken is helemaal mijn ding geworden) en een goede ochtend start met yoga. Samen zijn we door gegaan naar Bulungula, wat was dat geweldig. Een hostel aan de rand van de oceaan, midden in een Xhoza gemeenschap. Alles werkt op Zonne energie en de douche moest verwarmd worden met olie. lekker bij het kampvuur genietend van een wijntje en de geweldige sterrenhemel heb ik besloten dat dit mijn beste hostel is tot nu toe. De volgende dag gingen we op pad met een jonge dame van een Xhoza gezin en die heeft ons meegenomen in haar leven. Bouwstenen maken voor het huis, met modder, gras en koeien poep, houtsprokkelen voor het vuur, water halen (zij met een grote bak makkelijk op haar hoofd, die kleine van mij bleef nog niet eens staan als ik stil stond). Eten koken en daarna heerlijk met die vieze handen eten: pap met spinazi, ui, aardappel en kruiden. Met als toetje een soort oliebol. Het was simpel maar heerlijk. Alisia en ik zijn nog steed verbaasd dat we nergens last van hebben gekregen. De volgende dag zijn we begonnen aan een twee daagse hike van Bulungula naar Coffeebay, in totaal ongeveer 26 km. Geen officiele paden te bekenen. Van heuvels tot dallen, rotsen tot strand. Dwars door een rivier met geweldige stroming waardoor we dachten alle ten onder te gaan met bagage en al. Kwamen we aan in Lubazi. Het was een tocht van maar liefst 6,5 uur maar wat ontzetten mooi en gaaf. De tweede dag was erg¨pittig. Blaren en een snee in mijn voet maakte het mentaal en fysiek zwaar maar na ongeveer 14 km in 5 uur kwamen we aan in Coffeebay. Een relaxed hostel met gezellig mensen, een beachday waarbij we konden surfen, relaxen en volleyballen. Avondje kampvuur en avondje kaarten maakte de vijf dagen met Alisia tot een mooi einde. Deze vijf dagen waren echt geweldig, dit was Afrika en dit is prachtige natuur, waarbij je soms denkt 200jaar terug te zijn gegaan in de tijd. Vandaag was een lange dag van Coffeebay naar Durban. Hier overnacht ik alleen, om dan morgen door te gaan naar mijn laatste officiele bazbus stop Northendrakensberg. Zondag neem ik van Jo´burg de trein naar Pretoria, waar mijn moeder en tante me ophalen. Samen met mama sluit ik mijn vier maanden af met een 4 daagse Krugerpark.

Ik kan nog niet geloven dat de 4 maanden bijna voorbij zijn, en hoe erg ik ook geniet ik merk ook dat mijn hoofd stiekem al nadenkt over de dingen in Nederland. De kleuters die op mij staan te wachten, dozen die moeten worden uitgepakt en de huurders die mijn huis moeten verlaten. Ik heb zin om iedereen weer te zien, maar ben nog niet klaar om mijn avontuur achter te laten. Kon het nog maar even langer duren er is namelijk zoveel moois wat ik nu heb overgeslagen en de reislust is toegenomen. 4 maanden lijken veel, maar is helemaal niets als je het zo naar je zin hebt. Zuid Afrika heeft een stukje van mijn hart gestolen.

Goodbye Cape Town, Hello baz bus,

Zoals de afgelopen weken al bleek, is het bijhouden van een blog lastig als je het ergens naar je zin hebt. De laatste weken zijn dan ook voorbij gevlogen. Te snel als je het mij vraagt. Het is nu over twaalven en morgen vroeg komt de bus mij halen richting Hermanus, maar ik lig wakker terwijl ik o zo moe ben en dan komen de 2,5 maand Kaapstad in mijn gedachten nog eens voorbij. Wanneer ik je kijk naar wat ik allemaal gedaan heb, lijken deze 2,5 maand wel 2 jaar. Zo erg is Kaapstad mijn thuis geworden en aan de andere kant lijkt het pas een week of twee zo snel is de tijd gegaan.Zo zou ik bijna vergeten dat ik uit een vliegtuig ben gesprongen, dat ik geskimd ben,dat mijn vader langsis geweest en datde hele familie Kathmann ruim een maand geleden ook nog hier was.

Ook deafgelopen maand waseen maand omniet te vergeten. Het weeris nog steeds top en zo is er genoeg tijd om van de zon te genieten. Heb ik kunnen genieten vande Zuid Afrikaanse Carnaval, werd big blue mijn vaste weekend stek, hebben we Lion´s Head beklommen met zonsondergang, was er een grote brand, een grote fiets competitie, ben ik begonnen met het assisteren van groep 3 op de douglas school.

Daar 40 kinderen in de klas, met de meest onmogelijke namen. Nuhaa, Nuraa, Shukri tot, Ubaid en Taahier. In de klas heb ik veel geholpen met het geven van extra uitleg, het testen van de kids. Maar wat een wereld van verschil. Geen grote handelingsplan, geen digitaal bord en geen gezonde school.

Een proefpark in Claremonts een wijk van Kaapstad met de hele familie en een Cape town jazz festival brengt je gedachten weer even naar Haarlem en de zomer die er straks gaat aankomen met deze gezellige dingen als ik weer terug ben.

We hebben een vrijdag met de social worker van het St. George Home door gebracht langs de Indische Ocean van Boulders beach naar Kalkbay en muizenberg.

Het een na laatste weekend hebben Jess en Leeyanne met mij doorgebracht in Kaapstad. Die heb ik vrijdag ochtend opgehaaldvan de bootna hun ochtend tour Robbeneiland. Na een lekkere lunch, kwamen ook zij niet onder het tochtje met een debiele bus uit. Op gepropt enhortend en stodend (file) kwamen we aan bij mij project. Helaas door onze file vertraging waren niet alle kinderen aanwezig.Welwerden er twee nieuwe meiden (4& 11 jr)achter gelaten in het tehuis door hun moeder (broertje en baby, gingen ergens anders heen). Die zichtjes van die meiden was hart verscheurend, zo kwetsbaar en intens verdrietig en dan hield te oudste van de twee zich nog behoorllijk sterk om zich te bekommeren over de jongste. Die blikken van die meiden zal ik niet snel vergeten.Veder bestond het weekend veelal uit eten, kletsen, lachen, nog meer eten, wijn drinken met een tour van Adriaan, van de zon en het strand genieten, slapen het gezellige P... hotel ( sorry er lezen kids mee). Een weekend dat veel te snel voorbij ging en nog wel dagen had mogen duren.

De laatste week bestond naast afscheidnemen op mijn twee projecten (kom ik nog op terug), ook uit muffins verkopen in de pauze school, bijna alle 40 namen kennen, een gezonde picknick buiten (OBS de Cirkel als groot voorbeeld), uiteten met Greg en Wim,
film avond op school (1 film en buiten) en als afsluiter met 24
Meiden van het St. George home naar het Circus.Het afscheid met Kaaprstad was moelijk dan het afscheid met thuis. MIsschien is dat omdat ik niet weer welke meiden ik ooit nog terug ga zien of wat er van ze terecht gaat komen. Afgelopen weekend heb ik geslapen het hostel Sunflowerstop. Hier is mijn avondtuur in Kaapstad gestart en geeindigd. Laatste keer genoten van Clifton Beach, mijn favorite ontbijt plek, de film en Ocean basket.

Ik ben benieuwd wat de komende maand mij gaat brengen. Morgen ga ik Kayaken op zee. Afgelopen zondag had de eigenaress nog een walvis bij haar Kayak, dus ik ben benieuwd.

Tot het volgende verhaal!

XX

In Love with Cape Town

En zo zijn we weer een paar weken verder. Het weer is hier stralend en Cape Town is nu echt mijn thuis aan het worden. Ondanks een klein ongelukje metmijn pinpas. Voel ik mij erg veilig en goed op mijn gemak. De Taxi (voor ons een mini busje'), zijn gewoon geworden en de Tafelberg kan niet meer aan mijn dagelijks uitzicht ontbreken.

BIj het project gaat alles zijn gangetje. De oudere kids zijn nu ook wat meer los gekomen en ik word veel betrokken bij verschillende interne dingen. Hieruit blijkt helaas wel dat er veel dingen zijn dieeigenlijk niet horen te gebeuren. Het huis kan zoveel gezellig gemaakt worden en een echt thuis voor de kinderen. Maar daarvoor moet er wat gebeuren met de werknemers op devloer en dan zie je toch wel dater weinigkennis is en dat er onderling politieke of geldspelletjes worden gespeeld.....

L-A een meisje van 14 jaar heeft mijnhart gestolen. Natuurlijk heb ik lang niet zoveel meegemaakt en gedaan, maar ik herken heel veelvan mijzelf in haar.Ze is net als ik dyslextisch en zit op dit moment tussen de strijd van onzekerheid en het naar school gaan. Gisteren ben ikhet haar meegeweest naareen training geweest.Ik heb zelfook meegedaan aan de training, dit was erg interessant. Het traint de hersennen om opeen bepaalde manier te ordenen en te denken (www.edublox.com). De afgelopen twee weken wasRianne hier met haar familie.Ik heb een paar nachtenin de stad geslapen en we hebben veel leuke dingen gedaan.Donderdagzijn Irma en Riannenaar mijn project geweest. Irma werd als snel dooralle kinderen mam genoemd. Daarna mochten ze met mij mee in een taxi, een hele belevenis.Vrijdaghebben we een townshiptour gedaan. Dit vond ikuiteindelijk nietheel erg geslaagd.Ik weet uit verhalen van demensen die ik ken in de slopenwijken bepaalde dingen, die ze tijdens de tour ontkende. Daarnaast werd er overal alleen maar een verkooppraatje gehoudenom geld te doneren. Op die manier voeldeik meniet op mijn gemak.

Zaterdag nam Adriaan ons mee op een wijntour. Wehebben ongeveer 25 soorten wijn geproeft, met lekkere kaas, bilton en chocolade. Daarnaast een heerlijkelunch tussen door enzijn we door drie prachtige wijnstreken gereden.Zondag was een dagje strand en relaxen en maandag zijn we er met de auto opuitgegaanrichting CapePoint en Kaap de GoedeHoop. Dinsdag hebben we (Erwin, Rianne en ik) afgesloten met Sandboarden en het zwembad aan de Oceaan. Dat Sandboarden was nogal heftig omdat je steeds weer de berg moest beklimmen. Maar wel erg leuk om te doen, al gaat het naar mijn idee iets te langzaam en ga ik de volgende keer toch lieversnowboarden. Elke dag werd ongeveer afgesloten met een drankje en een potje kaarten in cafe deBooklegger.

En nu is hetalweer bijna weekend en tijd om afscheid te nemen. Ook in het gastgezin heb ik de afgelopen tijd afscheid moeten nemen van mijn drie maatjes (Canan, vertrekt dit weekend). Maandag komt er een nieuw meisje aanuit Denemarken, dus ben benieuwd.

Al maakt het niet ergveeluit,want in de tussentijd ken je genoeg mensen en heb ik genoeg plekken waar ik me goed kan vermaken. Lekker hardlopen langs de kust en Lionshead beklimmen staat dit weekend sowieso op het programma.Een ding is zeker, ik wil nog lang niet naar huis: I´m in Lovewith Cape Town.

De tijdvliegt

Zoals iedereen vaak voorneemt voor ze aan een reis beginnen, nam ik mij ook voor om regelmatig op te schrijven wat ik de afgelopen dagen heb gedaan. Maar hoe langer ik weg ben ik vaker ik vergeet mijn boekje er bij te pakken en alles op te schrijven. Stom want nu wil ik na twee weken weer even een update plaatsen en dan ga je twijfelen was dat nou vorige week of al weer de week er voor..... Het positieve hiervan is wel, dat het ik ontzettend naar mijn zin heb en alleen maar leuke dingen aan het doen ben. Het gastgezin is en blijft fantastisch en het project is a drie weken al echt heel vertrouwd. Ik weet 90% van alle namen kan jullie zeggen dat ik nu niet meer weg kom met een Younes, Sam, Gwen of Mare. Nu draait het om Niledi, Zoduwa, Lebo en nog meer ingewikkelde namen als Thimna.

De meiden weten wie we zijn en proberen zeker het een en ander los te krijgenl Helaas lukt dat bij mij niet zo goed en is het in dat opzicht pech dat ik een leerkracht ben. Vorige week hebben we met de meiden koekjes gebakken en ondanks het feit dat er de oudere meiden eerst roepen niet geinteresseerd te zijn, zitten ze allemaal met een stukje deeg in de handen. De oven moest met een stoel dicht gehouden worden, maar de koekjes waar prima gelukt. Ook had ik bij de action nagellak gekocht, wat ze de vrijdag mochten gebruiken. In zuid afrika mogen de kinderenniet met make/up, nagellak, sieraden of gekleurde haren naar school. Strak in uniform, iedereen gelijk. Aan de ene kant goed, aan de andere kant, vind ik dat een klein beetje eigen indentiteit moet kunnen. Wat ze dan wel weer mogen is een kapsel met rasta vlechten. Het er in zetten is een hele klus en het er uithalen ook, maar daar kon ik tenminste bij helpen.

Vrijdag avond ben ik met de taxi naar het hotel gegaan waar mijn vader zou aan komen. Om half 1 ´s nachts kwamen ze aan. Het was erg gezellig om hem weer te zien en na een borrel met de rest van de crew ging de bar om half 3 dicht. De volgende ochtend konden we lekker uitslapen, al moest ik erg wennen aan een airco. Na het ontbijt hebben we een auto gehuurd en zijn we met zijn drieen (papa, Eise een collega van mijn vader en ik) richting Stellenbosch gereden, daar hebben we een heerlijke wijnproeverij gedaan bij het waterford. 9 verschillende wijnen met heerlijke chocolade. We wilde eten bij een andere mooie plek, helaas was dit al helemaal vol dus hebben we sushi in de auto gegeten om de wijn een beetje te laten zakken. `s avonds hebben we heerlijk gegeten in Campsbay. Waarbij mijn vader zijn aller lekkerste steak heeft genuttigd en gezien hij ongeveer overal ter wereld wel een steak eet, was dat een groot compliment.

Zondag zijn we ´s ochtends naar Robbeneiland geweest, om daar meer over Mandela´s verblijf te weten te komen. `s middag zijn we lekker naar het strand geweest enaan het eind van demiddag hebben we een borrel gedaan bij mijn gastgezin. Dit was erg gezellig en leuk om te laten zien waar ik nu eigenlijk verblijf.´s avonds heerlijk gegeten in het restaurant dat vast zit aan het hotel. Maandag ochtend zijn we nog even op pad geweest voor boodschappen en hebben we bij waterfront gelunched. Deze sushi was echt fantastisch. Daarna was het tijd om de trip af te sluiten bij mijn project. Daar heb ik mijn vader nog een rondleiding gegeven en was het tijd om hem uit te zwaaien. Wat gaat zo´n weekend toch snel.

De afgelopen week bij het project was ook weer erg leuk. De kinderen hebben van Vanity en Canan geld voor zwemles gekregen. Sommige kinderen hadden nog nooit les gehad en het is erg leulk dat ze nu twee keer in de week kunnen leren zwemmen. Daarnaast is hebben we geshopt bij China town, zijn we naar de film taken 3 geweest en vrijdag mochten we mee draaien op een dovenschool. Een van de meiden van het st George home gaat daar naar school en heeft een lerares die oorspronkelijk uit Nederlands komt. De dag was erg interessant en ik ga kijken of ik niet een aantal ochtende in de week kan helpen.

Gisteren was poging twee voor de skydive en dit keer stond er gelukkig niet te veel wind. Wat een geweldige ervaring. Voordat we het vliegtuig in stapte was ik behoorlijk zenuwachtig, maar eenmaal in het vliegtuig was dit weg. Mijn instructuur Blake (wat een leukerd) had al 14 jaar ervaring en doet dit zevendagen per week voor zijn werk. We gingen met zijn zessen en de piloot in een klein vliegtuigje en vlogen in 20 minuten tijd naar 9000ft. Ik was als laatste. Bizar om te zien dat die twee uit het vliegtuig springen, eigenlijk lijkt het alsof ze er zo uitgezogen worden. Daaarna was het mijn buurt, wat een ervaring. De eerste 30 seconden bestaan uit de vrijeval en daarna gaat de parachute open. Dan kun je ook praten en zelf sturen waar je heen wilt. Echt zo ontzettend gaaf. Na ongeveer 5 minuten ben je al in de buurt van de grond en is het tijd om je klaar te maken voor de landing. Dit ging allemaal heel soepel en als je dan weer op de grond staat heb je een bizar gevoel van trots, ongeloof en adreline. Hoe gaaf dat ik dit net heb gedaan. Dan kan je dag niet meer stuk.

Na dit te hebben gedaan wilde we naar een strand waar de Redbull competities kite surfen zouden zijn. Helaas was er te weinig wind. We zijn door gereden naar Campsbay waaar we lekker aan het strand hebben gelegen en gegeten. En zo zijn de twee weken weer omgevlogen en is het tijd voor de volgende week. Vanity is er deze week nog en die vertrekt dan richtinng Tanzania en aankomende zondag komt Rianne met haar Familie hier vakantie vieren. Ik ga dan ook een paar dagen richting Kaapstad om een aantal dingen samen te doen.

Kaapstad

De week na mijn botswana en Zimbabwe avontuur heb ik voornamelijk in het om het huis van mijn tante door gebracht. Een dag bij het VFS kantoor. Daar werd echt duidelijk dat er in Zuid Afrika niet bepaald productief te werk gaan en snel werken doen ze ook niet aan. Wat ze wel doen is je spraak van 9 februari gewoon op 14 januari aannemen en je naar binnen laten. Na 3,5 uur in d wachtruimte te zitten en drie loketten verder is mijn visum verlenging aangevraagd.

Daarnaast hadden we een gezellige verjaardag van een vriendin van mijn tante, waren er meerder bestellingen voor haar muffin zaakje, heb ik genoeg kunnen relaxen, zonnen en lezen. Mijn eerste echte braai was bij het nichtje van Eunice en daar werd ook weer de tijd van Afrika duidelijk gemaakt. We zeggen BBQ om 17 uur, je komt daar hebt lekkere trek en de BBQ is pas klaar voor gebruik om 22 uur. Het links rijden gaat na een aantal keer steeds beter.

Ruim een weekgeleden ben ik van Johannesburg naar Kaapstad gevlogen. Daar werd ik met een busje afgezet en gedropt bij een hostel genaamd sun flowers. Het was één van de drie verzamelpunten van de 50 vrijwilligers die vandaag zouden aankomen vanuit heel Europa. Een gezellig knushostel met gezellige mensen, een barretje, zwembad, de zee, restaurantjes en spar om de hoek helemaal prima.

Maandag ochtend was de orientatie dag, die vooral bestond uit basic informatie van de do´s en don´t in Kaapstad en een stadswandeling. Daarna werden wij (Vanity, Canan en ik) afgezet bij ons gastgezin. Wat hebben we het getroffen. Een prachtig huis (30 minuten vanaf het centrum van Kaapstad), met een gezellige vrolijke moeder, en een lieve, te goed kokende vader Neil en zoon Matthew. Hun huis is ons huis en we zijn één grote familie. We mogen alles pakken, kastjes open trekken en vooral hun huis ons huis maken. We hebben gezamelijk een slaapkamer, daarnaast staat er een zwembad in de tijd om af te koelen en worden we gehaald en gebracht naar het project.

Het project is een te huis waar 33 meiden van 5 t/m 20 jaar wonen, die door wat voor omstandigheden niet meer thuis kunnen wonen. Het wordt gefinancierd door de overheid. hierdoor hebben ze een boel, maar eigenlijk ook niets. Veel is stuk, maar je merkt ook dat ze weinig waarde hechte aan zuinig omgaan met spullen. De eerste dag was het even aftasten, echt een introductie/rondleiding en afspraken van taken was er niet. Dat maakt het ook wel weer een uitdaging en geeft je ruimte voor eigen ideeen. Algauw zijn er een aantal dingen opvallend. De kinderen zijn dol op aandacht, knuffels en willen je het liefst voor zich zelf. Ze ogen verlegen, maar als puntje bij paaltje komt zijn ze goed in het buiten sluiten van anderen en kunnen behoorlijk pittig uit de hoek komen.

Irma als je het werk van de social work zou zien en horen dan zou je schrikken, er heerst weinig privicie voor de leerlingen en veel dingen worden op in het bijzijn van andere meiden besproken. Er wordt om advies gevraagd maar of ze er echt iets mee doen/kunnen is nog een raadsel. Met de lunch wordt koffie gedronken, zelfs door de meiden van 5 jaar. We hebben gevraagd waarom dat zo is, maar een echt duidelijk antwoord komt er niet. Ze weten dat het slecht voor de kinderen is, maar toch..... De kinderen slapen in verschillende slaapzalen, in leeftijdscategorieen. De eerste week hebben we vooral veel buiten gezeten, geholpen met het kaften van boeken wat de kinderen geweldig vinden is het maken van filmpjes en foto´s.

We werken van 13 uur tot 18uur, wat een prima dag is. Lang genoeg en we zijn dan ook kapot als we door Colleen worden opgehaald. In de ochtend sporten Vanity en ik in de garage door verschillende miniworkouts te doen en als we thuis komen is het thuis om lekker te eten (Neil kookt voortreffelijk). Daarna is het lekker relaxen met een filmpje, skypen, je blog bij werken of wat dan ook. Canan onze Oostenrijkse 42 jarige bezorgd ons regelmatig verschrikkellijk buikpijn van het lachen wanneer haar Engels niet helemaal uit de verf komt. Zo werd chewinggum, jumping gu en do you have wifi werd do you have wife bij de kapper. Dacht ze dat we gingen paragliden (na drie keer uitleggen) kwam ze er drie dagen later achter dat ze toe heeft gestemd om uit een vliegtuig te springen en ga zo maar door.

Zaterdag ochtend zijn we met zijn drieen in Wynberg in een mini fan gestapt. Dit is een busje dat voor 8 rand (ongeveer 0,50 cent) je naar Kaapstad brengt. Er hangt de hele trip iemand uit het raam van het busje en roept en fluit om meer mensen het busje in te krijgen richting de bestemming. Waarneer je er uit wil vraagje vriendelijk of ze willen stoppen en dan stoppen ze waar je maar wil. we hebben in hostel geslapen en ons prima vermaakt in Kaapstad. Lekker gegeten, veel gewandeld en ´s avonds krokodil, struisvogel, Kudu en springbok gegeten. De volgende dag zouden we gaan skydiven, maar helaas moest dit worden geannuleerd ivm de opkomende wind. Dus zijn we naar een museum geweest. Ik ben aan het eind van de middag weer met zo´n debielen busje terug gegaan en Canan bleeft iin kaapstad voor een cursus engels deze week en Vanity voor afspraken met haar vorige vrijwilligershuis. Ik heb ´s avonds heerlijk gerelaxed en vandaag ben ik mee geweest met de kinderen van school te halen, wat een onderneming. Van 13:20 uur tot 15:40 zijn we onderweg geweest om tien stops te maken en ongeveer 18 kinderen op te halen. De gene die als eerst wordt opgehaald zit dus ruim twee uur in het busje arm schaap. Ik ga nu ook proberen wat foto´s te laden van de afgelopen twee weken en laat snel weer wat nieuws achter. Aankomend weekend is mijn vader hier met zijn werk, dus ga ik gezellig met hem op pad.

Tot de volgende!

Botswana en Zimbabwe

Afgelopen zondag heeft mijn peettante mij afgezet in een hostel in Pretoria. Hier ben ik maandag ochtend opgehaald voor een zevendaagse trip naar Botswana en Zimbabwe. Ik werd als laatste opgehaald om 7 uur in de ochtend (de andere 8 stakkers waren al 2 uur onderweg). De eerste dag heb ik vooral met samen geknepen billen in het busje gezeten. Je weet dat ze in andere landen dan Europa niet allemaal zo rijden als we gewend zijn. Een busje met aanhang wagen, David en acht andere scheurde overe de weg. Wegen met gaten en grote hobbels. Denk er aan groep 6 verkeersles is erg belangrijk! :) Naar mate de trip vorderde werd het steeds meer normaal en hoe beter we elkaar in het busje leerd kennen. Maar liefst 800 km later kwamen we aan bij onze eerste bestemming in Botswana, camping genaamd Khama Rhino. De tenten stonden al, het kampvuur werd aangemaakt. Justin onze entertainer uit Las Vegas kwam al aardig los.

Die nacht heb ik heerlijk geslapen tussen alle wilden beesten. Dat merkten we eigenlijk pas toen we de volgende ochtend om 6 uur een occhtend gamedrive deden. Daar kwamen we nog geen 3 km verder van onze tent de eerste neushoorn tegen. Wat een bakbeest. Vele dieren volgend (zeebra, struisvogel, wilde dieren, poemba en Zazoe van de Lion King) en als toetje een luipaard midden op de weg. Een dier die je niet vaak ziet. Na een heerlijk ontbijt hebben we opgeruimd en zijn we richting onze tweede slaapplaats gereden. Elephants sand was de tweede stop. GEWELDIG, je komt gewoon olifanten tegen langs de weg en wij sliepen midden in een druk bezocht gebied van olifanten en dat bleek wel toen er ;s avonds een water kwam drinken en 's nacht een door onze tenten kamp liepm 4 uur ging de wekker weer, zodat we optijd bij de grens van Zimbabwe zouden aankomen.

Daar verbleven we twee nachten op Victoria rest camp. Die ochtend hebben we de Vicotria falls gezien. Erg indrukwekkend, een waterval van wel 1400m (groep 6, hoeveel km is dat?) 1000 m ligt in Zimbabwe en 400 meter in Zambia. Omdat we het zo gezellig hadden met de groep hebben we veel activiteiten samen gedaan en al snel ging er de ronde dat David op pad was met zijn (bij elkaar geraapt zooit) familie. 's middags hebben we geborreld op een sunset cruise. De volgende dag heb ik eerst bij het zwembad gelegen en daarna ben ik met een kabelbaan (116m hoog) naar beneden gegaan. 's avonds hebben we gegeten bij Boma. Een restaurant geheel in Afrikaanse stijl. Muziek, eten van wilde dier soorten, kleding, gezichtverf et Fantastisch. de volgende ochtend zijn we weer richting Botswana gereden. Hier hebben we bij het National Chobe Park een safari gedaan. Waar we honderden olifanten hebben gezien. Erg indrukwekkend, maar ook wel erg dichtbij als je wordt omsingeld door ongeveer 20 olifanten en ze op de auto afkomen lopen. Dit was nog spannender dan een kabbelbaan van 116m hoog. Naast deze mega grote beesten, waren er ook nijlpaarden, giraffen en zeebra's.

De laaste twee dagen was het vooral de terug weg naar Pretoria. waar het tijd was om afscheid te nemen van onze familie en onze geweldige Guide David. (foto's volgen later)

Eerste paar dagen

Na maanden wachten was het dan eindelijk zover. De afgelopen maanden waren hectisch met verhuizen, werk afronden en alles regelen voor de aankomende 4 maanden. De laatste nacht was ik bij Marleen en Joost.Maandagavondwaren khaties, Sanne en Ilona als verrassing bij Marleen om te eten.